Przejdź do zawartości

Enrico Toccacelo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enrico Toccacelo
Ilustracja
Toccacelo w 2007 roku
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1978
Rzym

Sukcesy

2004: Formuła 3000 (wicemistrz)
2010: International GT Open (wicemistrz w klasie Super GT)

Strona internetowa

Enrico Toccacelo (ur. 14 grudnia 1978 w Rzymie) – włoski kierowca wyścigowy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Włoch karierę wyścigową rozpoczął od startów w kartingu. W roku 1997 przeszedł do wyścigów jednomiejscowych, debiutując we Włoskiej Formule Renault Campus. W latach 19981999 brał udział we Włoskiej Formule 3. W kolejnych sezonie ścigał się w niemieckim odpowiedniku tej serii.

W 2001 roku Enrico wystąpił w czterech ostatnich rundach Międzynarodowej Formuły 3000, będącej bezpośrednim przedsionkiem Formuły 1. Poza tym zaliczył udział w Rosyjskiej Formule 3 oraz w europejskich mistrzostwach samochodów turystycznych - ETCC. Od roku 2002 był już etatowym kierowcą F3000. Najlepszy wynik osiągnął w 2004 roku, kiedy to zdobył tytuł wicemistrzowski, przegrywając jednak wyraźnie ze swoim rodakiem, Vitantonio Liuzzim, który zdominował cały cykl (wynik ten osiągnął wraz z japońską stajnią BCN F3000). W ciągu (niepełnego) czteroletniego stażu, Toccacelo zdołał dziesięciokrotnie stanąć na podium, z czego trzykrotnie zwyciężyć. Oprócz regularnych startów w przedsionku F1, Włoch wystartował w kilku wyścigach World Series by Nissan, w ekipie RC Motorsport. Ostatecznie zdobyte punkty pozwoliły mu zająć 17. miejsce.

Dzięki dobrym wynikom w sezonie 2005 został kierowcą testowym ekipy Minardi (jego największym osiągnięciem było uczestniczenie w trzech treningach).

W tym samym czasie brał udział w World Series by Renault, w zespole Victory Engineering. Początek sezonu rozpoczął rewelacyjnie, od zdobycia pole position i wygrania wyścigu. Niestety w kolejnych rundach nie radził sobie tak dobrze, w konsekwencji będąc zastąpionym przez Brazylijczyka, Danilo Dirani. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 12. pozycję z dorobkiem 36 punktów. Kolejny rok startów w tej serii był jeszcze krótszy i słabszy w wykonaniu Toccacelo, którego na resztę sezonu zastąpił Serb, Miloš Pavlović. Zaledwie dziewięć "oczek" pozwoliło mu na zajęcie odległej 26. lokaty.

Na przełomie 2005 i 2006 roku Enrico zadebiutował w A1 Grand Prix, w narodowym teamie Włoch (seria odbywała się w przerwie zimowej). Starty w niej kontynuował również w kolejnych dwóch sezonach. Najlepszy wynik osiągnął w drugim podejściu, kiedy to został sklasyfikowany na 7. miejscu w generalce, z dorobkiem 47 punktów i jednego zwycięstwa. W sezonie 2007 brał także udział w mistrzostwach pojazdów sportowych - FIA GT.

W roku 2008 postanowił zaangażować się w nową serię wyścigową, o nazwie Superleague Formula. Startując w kilku wyścigach dla dwóch klubów - Borussia Dortmund i A.S. Roma, najlepszym osiągnięciem Włocha było 2. miejsce na torze Donington Park. Obu klubom pomógł w zajęciu odpowiednio 5. i 14. miejsca w klasyfikacji generalnej.

Wyniki w Formule Renault 3.5

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2005 Victory Engineering Belgia
BEL
Belgia
BEL
Monako
MON
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
Francja
FRA
Francja
FRA
Hiszpania
BIL
Hiszpania
BIL
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Portugalia
PRT
Portugalia
PRT
Włochy
ITA
Włochy
ITA
36 12
1 15 6 10 NU 6 9 5 20† - - - - - - - -
2006 EuroInternational Belgia
ZOL
Belgia
ZOL
Monako
MON
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Belgia
SFR
Belgia
SFR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Francja
FRA
Francja
FRA
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
9 27
9 8 NZ 15 20 8 15 - - - - - - - - - -

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]